| Nagito Komaeda | Super Danganronpa 2.5 | Galeria | Portrety |
| “ | Wierzę, że moje czyny będą podwalinami nadziei tego świata. I...gdy tak się stanie... Chwalcie mnie. Szerzcie słowo, o tym, co osiągnąłem. Wybudujcie mi statuę z brązu. Szanujcie mnie. Proszę, mówcie mi...Super-Nadzieja. | ” |
–Nagito Komaeda, Danganronpa 2: Goodbye Despair | ||
Nagito Komaeda (狛枝 凪斗 Komaeda Nagito) jest uczniem Akademii Szczytu Marzeń Klasy 77-B oraz uczestnikiem Zabójczej Wycieczki Szkolnej przedstawionej w Danganronpa 2: Goodbye Despair. Nosi on tytuł Super-Szczęściarza. (超高校級の「幸運」 dosł. Superlicealny Szczęściarz).
Wraz z klasą 77-B powraca w Danganronpa 3: The End of Hope's Peak High School , by zagłębić się w ich szkolne życie, które ostatecznie doprowadziło do Tragedii.
Nagito pojawia się również w Danganronpa Another Episode: Ultra Despair Girl jako "Sługa" (召使い meshitsukai) Wojowników Nadziei. Powraca także w OVA Super Danganronpa 2.5: Komaeda Nagito to Sekai no Hakaimono, jako protagonista, gdzie zostaje pokazany jego wymarzony świat.
W Danganronpa 3: Strona/Nadzieja pomógł powstrzymać Ryotę przed zrobieniem prania mózgu całemu światu. Wraz ze swoimi przyjaciółmi, Nagito zdecydował się odpokutować za swoje grzechy.
Wygląd
Nagito ma białoszare, pozostawione w nieładzie włosy sięgające do ramion oraz szaro-zielone oczy. Zarówno kolor jego włosów, jak i blada cera spowodowane są jego chorobą. Kiedy dostał się do Akademii Szczytu Marzeń, miał jeszcze kilka czerwonawo-brązowych pasemek, które przedstawiają jego pierwotny kolor włosów. Natomiast w Ultra Despair Girls, gdzie wydarzenia osadzone są 3 lata po jego przyjęciu do Akademii, włosy są już całkowicie białe.
Nagito nosi długą, ciemno-zieloną, poszarpaną przy końcach kurtkę. Na prawym rękawie u góry znajduje się kilka czerwonych kwadracików, a na plecach widnieje duża, również czerwona cyfra 55. Pod spodem ma białą koszulkę z czerwonym wzorem na środku. Nosi zwykłe, czarne spodnie dżinsowe z doczepionym łańcuchem po boku, który jest zakończony czaszką. Jego brązowe buty mają po dwa zamki.
W Ultra Despair Girls jako "Sługa" oraz "Super-Rozpacz" ubrany jest w krótką, czarną kurtkę z trzema srebrnymi guzikami po prawej stronie i jednym czerwonym po lewej. Nosi on również pasiastą koszulę, czarne spodnie oraz czerwone buty. Na ręce posiada rękawiczkę, pod którą ukrywa dłoń Junko. Szyję 'zdobi' obroża zakończona łańcuchem, sięgającym do kolan.
Po obudzeniu się ze śpiączki na wyspie Jabberwock, rękę Junko zastąpił mechaniczną ręką. Proteza jest na zewnątrz biała, a wewnątrz czarna.
Osobowość
Nagito z początku wydaje się być miłym, cichym i trochę nieśmiałym chłopakiem. Próbuje rozwiązywać konflikty w grupie oraz optymistycznie podchodzi do wszystkiego, często zachęcając innych do bycia pełnym nadziei. Nie jest on traktowany na poważnie, a dodatkowo wyśmiewany przez Hiyoko Saionji. Nagito często zachowuje się beztrosko, choć sam twierdzi, że jest pesymistą. Wydaje się, iż brak mu taktu i czasem mówi rzeczy, które są dość dziwne czy niepokojące. Mimo wszystko, wygląda na nieszkodliwego, a Hajime Hinata uznał nawet, że jego promienny uśmiech jest pocieszający. Na ogół, sprawia wrażenie dość uległej osoby. Woli unikać konfliktów, więc zazwyczaj zgadza się z innymi, szybko beszta Hajime, kiedy jest zbyt pesymistyczny oraz, gdy wydawało mu się, że ten zastraszał Mikan Tsumiki. Poza tym, to jedyny uczeń, który pozostał przy nieprzytomnym Hajime i martwił się o jego zdrowie fizyczne oraz psychiczne, mimo jego prób przepędzenia go. Choć jest przyjaźnie nastawiony do wszystkich, najbardziej lubi spędzać czas z Hajime, czasami nawet, aż nadto. Hinata uważa, że Nagito jest trochę irytujący oraz nie zachowuje się zbyt "solidnie", jednak to wciąż miła osoba.
Swoje prawdziwe oblicze pokazuje podczas pierwszej rozprawy. Wyjawia swoją obsesję do pokręconej idei "absolutnej nadziei". Dla niego nadzieja to dobro absolutne i każdy uczynek, nawet zabójstwo, w jej imieniu jest jak najbardziej usprawiedliwione. Wierzy on, że świat w sposób naturalny obejmuje ciągłe starcia między nadzieją oraz, iż "silna nadzieja" pożre tę "słabą", aby przetrwać i żyć (z uwielbieniem nazywa ten proces " poezją w ruchu"). W jego mniemaniu zwykli ludzie, rozpacz oraz słaba nadzieja to tylko podwaliny do stworzenia silnej nadziei i mimo, iż ma awersję do tych rzeczy, bierze pod uwagę ich niezbędność. Co więcej, wierzy również, że utalentowani Superlicealni są wyjątkowymi ludźmi zdolnymi do wzmocnienia własnych nadziei przez stawianie czoła i niszczenie rozpaczy (w przeciwieństwie do zwykłych, słabych ludzi łamanych przez nią) do tego stopnia, iż urzeczywistniając nadzieję oraz tworząc jej absolutną wersję, potrafią przezwyciężyć każdą rozpacz.
Głównym celem Nagito jest pomoc w stworzeniu absolutnej, prawdziwej nadziei, która może narodzić się tylko z absolutnej rozpaczy. Uważa, że nadzieja zawsze w ostatecznym rozrachunku wygra, dlatego nie odczuwa żadnej winy do wszystkich okrutnych rzeczy, które robi w jej imieniu, ani też nie smucą go straty poniesione w czasie osiągania tego celu. Dla niego ta idea uświęca środki oraz myśli, że wszystko, co robi jest dobre. Nie traktuje swojego szczęścia jako prawdziwego talentu, przez co nie uważa się za część Superlicealnych, a zamiast tego sądzi, iż jest jedynie jednym ze stopni drabiny, dlatego często czuje zakłopotanie, kiedy jest w obecności Superlicealnych (czasem wspomina, że jego szczęście jest w nim jedyną dobrą rzeczą i czasami może być przydatne). Wierząc, iż on sam nie jest w stanie urzeczywistnić nadziei ze względu na swój "niższy status", chce to zrobić wraz z Superlicealnymi. Ma silne pragnienie bycia użytecznym oraz wierzy, że to, co robi jest dla dobra wszystkich, choć jego pomoc bardzo szkodzi innym. W minimalnym stopniu przejmuje się własnym samopoczuciem. Nie dba też o swoje życie (nakłania innych, aby go zabili, gdyż jego życzeniem jest stać się kładką prowadzącą do nadziei i wierzy, że śmierć za nią jest ogromnym zaszczytem oraz jedynym sposobem żeby "ktoś taki jak on" stał się użyteczny dla świata). Ujawnia to również w końcowym Island Mode, mówiąc, iż śmierć jest jego jedynym wybawieniem od cierpienia, jakie przynosi mu jego szczęście, jednak nie chce umrzeć bezsensowną śmiercią.
Choć Nagito przyznaje, że to wszystko jest jego osobistą opinią, ciężko mu zrozumieć, dlaczego inni się z nim nie zgadzają. Jest to spowodowane tym, iż uważa on, że własne poglądy na temat nadziei są oczywiste i logiczne. Gdy usłyszy, jak ktoś porusza tę kwestię, to często zaczyna chaotycznie opowiadać o nadziei. Wtedy popada w euforię i z trudem opanowuje swoje podniecenie. Co więcej, miewa napady, w czasie których jego oczy ciemnieją i zaczynają "wirować" (Hajime opisuje to zjawisko jako "surową mieszankę rozpaczy i nadziei") a jego entuzjazm związany z mówieniem o nadziei gwałtownie wzrasta. Ale zazwyczaj przechodzi mu to dość szybko oraz wydaje się być nieświadomy tego, co się wydarzyło. Najwyraźniej ma też dobre oko do rozpoznawania talentów siedzących w ludziach. Przykładowo nigdy nie czuł w Hajime żadnego talentu i ostatecznie okazało się, że jest beztalenciem. Z kolei w Ultra Despair Girl wyczuł potencjał w Komaru Naegi.
Generalnie Nagito ma wyluzowaną postawę i ciągle się uśmiecha. Jednakże najprawdopodobniej jego radość nie jest do końca prawdziwa, a spokój związany może być z apatią. Wesołość szybko przekształca się we wstręt do samego siebie, choć czasem również z tego się śmieje. Bywa niepokojąco optymistyczny w obliczu śmierci innych osób. Zasugerował, że ignoruje swój prawdziwy smutek, ponieważ tragedie towarzyszą mu na co dzień i jest do tego przyzwyczajony. Nagito rzadko kiedy jest naprawdę zły czy przestraszony. Na ogół pozostaje niewzruszony, nawet w sytuacjach, gdy większość ludzi okazuje strach (jak np. groźba przemocy). Aczkolwiek wspomniał, iż czuje lęk każdego dnia swojego życia (prawdopodobnie przez swoje szczęście). Oczywiście zdarzają się chwile, gdy pokazuje złość, lecz jest to naprawdę krótkotrwałe oraz niemal natychmiastowo na jego twarz powraca uśmiech. Do rzeczy, które wywołują w nim gniew należy zabijanie w imię rozpaczy. Będąc niezadowolonym, działa w sposób agresywny i pasywny. Ogólnie rzecz ujmując Nagito wydaje się być całkowicie oderwany od swoich uczuć przez to, że nie potrafi ich zrozumieć.
Komaeda zazwyczaj stara się być uprzejmy, ale bywa on zbyt surowy i nieczuły, często nie wiedząc, że jego otępienie czołowo-skroniowe wywołało u niego brak świadomości zachowań społecznych oraz brak wglądu w jego własne zachowanie. Powoduje to problemy z wyrażeniem się w zrozumiały sposób i co za tym idzie, nieporozumienia. Jest to bardzo widoczne w 4 rozdziale, gdzie przedstawiając swój punkt widzenia, omyłkowo obraża zarówno Kazuichiego Sode i Fuyuhiko Kuzuryu - w przypadku tego drugiego, Nagito szybko dostrzega, że powiedział coś nie tak oraz przeprasza Fuyuhiko (co nie zmienia faktu, iż nie wie, co dokładnie i pozostaje w tej kwestii zdezorientowany). Natomiast w stosunku do Kazuichiego całkowicie nie rozumie, co wywołało w nim wściekłość.
Podczas dodatkowego dialogu w rozdziale 1 wyjaśnia on, że często mówi rzeczy, które wydają się nie mieć sensu, ale nie może się od tego powstrzymać. Inne przykłady obejmują jego słabe poczucie humoru, które jest dziwne i niezręczne, a czasami wręcz obraźliwe (Nagito nie zdaje sobie z tego sprawy). Często próbuje żartować w nieodpowiednim momencie, jak np. zaraz po czyjejś śmierci. Na ogół przestaje, kiedy inni wytłumaczą mu, iż jego zachowanie jest niegrzeczne oraz mówi żeby nie brali go na poważnie. Podobnie jest, gdy stara się kogoś pochwalić i mimo dobrych intencji spotyka się z dezaprobatą. Jego zmysł sarkazmu również jest dość słaby. Poza tym wydaje się naprawdę nie rozumieć czemu inni tak paranoicznie się go obawiają i snują podejrzenia. Czuje dezorientacje przez takie zachowania oraz, gdy osiągają one apogeum, zaczyna martwić się o ich zdrowie psychiczne. Uważa, że inni nienawidzą go dlatego, iż jest podczłowiekiem.
Pomimo że szanuje takie wartości jak miłość czy przyjaźń oraz podkreśla znaczenie pracy zespołowej, to w rzeczywistości okazuje bardzo mało prawdziwej troski czy zainteresowania resztą grupy. Uważa, iż dla wyższego celu manipulacja, oszustwa czy kradzieże są w porządku. Zazwyczaj jest uczciwy, lecz nie waha się skłamać, jeśli uzna to za konieczne. Mimo, że woli robić wszystko na własną rękę, jest bardzo samotny oraz niekiedy usiłuje przyłączyć się do innego Superlicealnego i reaguje szczęściem, kiedy ten okaże mu choć trochę uwagi. Zostało potwierdzone, iż celowo dystansuje się od innych, aby uchronić ich przed swoim pechem.
Nagito jest bardzo sprytną i jedną z najbardziej inteligentnych postaci w grze, choć z powodu swojej niskiej samooceny twierdzi, że jest głupi. Ma również zauważalne umiejętności dedukcji przez co rozwiązuje zagadki na długo przed innymi oraz od czasu do czasu naprowadza innych bohaterów. Zdarza mu się nakierowywać rozmowy na właściwy kierunek, a następnie chwali innych za ich pomysłowość. Robi to, ponieważ nie chce podjąć się bardziej aktywnej roli i uważa, że dzięki temu uda mu się lepiej poznać współtowarzyszy i samego siebie. Ponadto w ten sposób stara się dowiedzieć kto ma w sobie silniejszą nadzieję.
Jest on bardzo sztywny i nieugięty, jeśli chodzi o jego przekonania, co udowadnia zakończenie Island Mode. Bywa niekiedy rozdarty pomiędzy swoimi przekonaniami, a uczuciami. Sądzi, że jest bezwartościowym śmieciem, który nie zasługuje na jakiekolwiek przejawy życzliwości, ale z drugiej strony pragnie być doceniany, kochany oraz rozumiany. On sam podziwia i niemalże wielbi innych Superlicealistów, ze względu na ich talenty i to, że są "uściśleniem nadziei", lecz nie obchodzą go oni jako zwykłe jednostki. Nie smuci go śmierć któregokolwiek z nich i drażnią go niektóre cechy ich osobowości, co stara się jednak z szacunkiem ukryć. Tak naprawdę jedyną osobą, którą Nagito jest naprawdę zainteresowany jest Hajime.
Po dowiedzeniu się prawdy o sobie i jego kolegach, Nagito zaczyna zdawać sobie sprawę z tego, że jest w stanie zniszczyć Superlicealną Rozpacz (Ostateczną Rozpacz) raz na zawsze i, iż jest on w stanie stać się dzięki temu Superlicealną Nadzieją (Ostateczną Nadzieją). W rezultacie zachowuje się bardziej arogancko, niecierpliwie, lekceważąco i okrutnie względem swych dawnych idoli. Co więcej, po poznaniu prawdy zamierza ich zabić. Twierdzi, że to w trosce o dobro nadziei na świecie, lecz daje do zrozumienia, iż chodzi też o jego potrzebę bycia zauważonym, nawet jeśli miałoby to nastąpić po jego śmierci. Ostatecznie Nagito ujawnia swoje prawdziwe pragnienie, które pozostawało ukryte pod obsesją na punkcie nadziei, a którym jest chęć bycia kochanym przynajmniej raz w życiu i możliwość śmierci wraz z kimś zamiast w całkowitej samotności.
W Island Mode Nagito jest o wiele mniej szkodliwy. Chce on spędzić czas z Hajime. Stresuje się, ze względu na jego brak doświadczenia w interakcjach społecznych, np. siedzeniu na ławce i rozmawianiu z kimś. Boi się, iż będzie nudził Hajime, bądź sprawi, że ten go znienawidzi. Ma również obsesję na punkcie zagrożeń (skonstruował on niezwykle szczegółową listę uwzględniającą każdą możliwą katastrofę). Bowiem obawia się on, że jego pech może zranić lub nawet zabić Hajime. Mimo wszystko stwierdza, iż czuje się o wiele spokojniej będąc na wyspie. Pod koniec wciąż jest przygnębiony, ale jego sposób myślenia nieco zmienia się pod wpływem Hajime. Dzięki niemu zdaje sobie sprawę, że był przywiązany do fałszywej nadziei, a prawdziwa cały czas jest w nim.
W Danganronpa Another Episode, jako Sługa i Ultimate Despair, jest jeszcze trudniej odgadnąć, jakie są jego prawdziwe intencje.
Mimo bycia Superlicealną Rozpaczą, nie wydaje się być niebezpieczny i okrutny, a bardziej manipuluje oraz działa poza sceną. Nagito, wygląda na zadowolonego, pomimo bycia wręcz niewolnikiem, prawie cały czas beztrosko się uśmiecha. Często znęcają się nad nim Wojownicy Nadziei, ale Nagito pozostaje niewzruszony, czasami nawet mu się to podoba (możliwe, że może być masochistą). Ogólnie zachowuje się niezwykle spokojnie i nie obchodzą go niepokojące rzeczy, które dzieją się wokół niego (jednak czuje się nieswojo, kiedy Monaca Towa przymusowo całuje Nagisę Shingetsu). Generalnie Nagito jest uprzejmy oraz poukładany, lecz może stracić panowanie nad sobą, kiedy mówi o nadziei. Często zapomina, jak powinien się zachowywać, będąc sługą i nie rozumie wiele danych mu rozkazów. Każde jedzenie, jakie przyrządza jest niejadalne oraz robione z niedorzecznych składników.
Sługa całą tą historię często nazywa "grą", mówiąc przy tym, że Komaru jest "główną protagonistką", która musi pokonać ostatecznego bossa. Przeciwnie do starego siebie, wierzy w potencjał drzemiący w beztalenciach, ponieważ tacy "słabi" ludzie zwyciężą i podniosą się ponad rozpacz, dzięki czemu będą w stanie stworzyć nawet większą nadzieję. Prawdopodobnie jego opinia zmieniła się, po tym jak Makoto, czyli "zwykły" Superlicealny Szczęściarz pokonał Superlicealną Rozpacz i został Superlicealną Nadzieją.
Głównym celem Sługi jest pomóc stworzyć radosny, pełen nadziei świat, ale jako narodzony z całkowitej rozpaczy, stara się pokonać swego własnego wroga i rozpocząć wojnę, jedynie dla tego celu. Po praniu mózgu ma szaloną obsesję z Junko Enoshimą. Jednak po uleczeniu z rozpaczy, wydaje się, że porzucił te szkodliwe sposoby. Ukazuje się jako osoba, która pogodziła się ze swoimi przyjaciółmi i możliwe, iż odnalazł z nimi więź "prawdziwej nadziei", tak samo jak w zakończeniu Island Mode.
Zdolności
Super-Szczęściarz
Nagito zdobył tytuł Super-Szczęściarza, dzięki wygraniu w loterii, która pozwoliła mu dołączyć do Akademii Szczytu Marzeń. Początkowo próbował odmówić, mówiąc, że nie zasłużył na taki zaszczyt, lecz ostatecznie dał się przekonać. Nagito posiada cykl dobrego i złego szczęścia. Zawsze, kiedy zdarzy się coś niezwykle szczęśliwego, później będzie to owocować okropnym nieszczęściem. Jego talent chroni go od śmierci, lecz może to powodować mnóstwo cierpienia osobom przebywającym z nim. Jedynym, na którego nie działa jego szczęście jest Izuru, a później Hajime.
Intelekt
Mimo, że brakuje mu empatii, Nagito jest jedną z najbardziej inteligentnych postaci w grze. Przez rozprawy klasowe Nagito manipuluje konwersacją i zauważa rzeczy, o których nikt nie pomyślał. To właśnie pomoc oraz wskazówki Nagito zazwyczaj prowadziły Hajime do odkrycia sprawcy. Często jest w stanie zrozumieć, co Hajime myśli oraz czasami może nawet poprawnie odgadnąć, kiedy i co miał zamiar rozwiązać Hajime.
Co ciekawe, Nagito ma także dobre oko do talentów. Przykładowo, nigdy nie uważał Hajime za Superlicealnego i ten później okazał się nie posiadać talentu. W Rozdziale 3 Nagito spojrzał na twarz Mikan, lecz mógł powiedzieć, iż jej wyraz twarzy jest pełen rozpaczy, nazywając ją Superlicealną Rozpaczą, mimo, iż wcześniej nie słyszał o takim określeniu. W Danganronpa Another Episode, mógł ocenić potencjał Komaru Naegi. Do tego, od razu zainteresował się Izuru Kamukurą.
Historia
Przed Tragedią
Nagito urodził się w bogatej rodzinie 28 dnia czwartego miesiąca, a jego miesiąc urodzenia oznacza pecha i śmierć, podczas gdy jego urodziny reprezentują podwójną ilość bogactwa i fortuny zgodnie ze starymi japońskimi i chińskimi wierzeniami. Urodził się z niezwykłym szczęściem, w wyniku czego jego życie zawsze kształtowało się wokół momentów wyjątkowo szczęśliwego i skrajnego pecha. Najwcześniejsze znane zdarzenie miało miejsce, gdy jego pies został zabity po potrąceniu przez ciężarówkę. Jego relacje z rodzicami są niejasne; wspomina, że zabrali go do wesołego miasteczka, ale od razu wspomina, że jego matka nigdy nie chwaliła jego wyglądu.
Kiedy był zaledwie uczniem szkoły podstawowej, Nagito i jego rodzice wyjechali na rodzinne wakacje na wyspę San Cristóbal na archipelagu Galapagos. Kiedy wakacje dobiegły końca, rodzina wsiadła do samolotu odlatującego z lotniska San Cristóbal. Jednak samolot został porwany. Zarówno porywacz, jak i rodzice Nagito zginęli na jego oczach po tym, jak mały meteor wbił się w samolot, pozostawiając mu odziedziczenie całej fortuny rodziców i swobodę robienia wszystkiego, co chciał, ponieważ nie miał innych żyjących krewnych.
Po śmierci rodziców, w gimnazjum, Nagito został porwany przez seryjnego mordercę; został zwolniony po tym, jak znalazła go policja (sugerowano, że zabójca wypuścił go po tym, jak dowiedzieli się, że nikt nie zapłaci okupu). Na szczęście Nagito znalazł kupon na loterię w worku na śmieci, w którym porwał go morderca: zwycięski kupon za trzy miliony jenów.
To byłaby pierwsza z wielu, wielu tragicznych rzeczy, które przytrafiły się Nagito z powodu jego szczęścia. Jego cykl szczęścia i pecha sprawił, że wszelkie szanse, jakie miałby na rzeczywiste szczęście, zostały zepsute. Aby sobie z tym poradzić, rozwinął silną wiarę w nadzieję, aby mógł odnaleźć sens w swoim życiu. Jednak przerodziło się to w niezdrową obsesję. Nie miał bliskich przyjaciół ani nawet znajomych, ponieważ innym ludziom przeszkadzał jego dziwny sposób myślenia i celowo unikał innych, aby uchronić ich przed swoim pechem. Jego pech spowodował śmierć kilku osób i zaczął wierzyć, że tylko ludzie o „słabej nadziei” mogą zginąć pod wpływem kogoś takiego jak on. Jego cykl szczęścia doprowadził go do tego, że dryfował przez życie bez celu, czekając na śmierć i marząc o tym, by stać się odskocznią dla nadziei świata. Wierząc, że nie jest w stanie ucieleśnić nadziei.
Jako nastolatek Nagito uczęszczał do Spiral High School. Zdiagnozowano u niego chłoniaka i otępienie czołowo-skroniowe, a przewidywana długość życia wynosiła od 6 miesięcy do roku (chociaż, jak się później okazało, jego szczęście pozwoliło mu to przeżyć). Chociaż twierdzi, że nie miał nic przeciwko byciu samemu wcześniej, zdał sobie sprawę, że umrze sam i że zawsze pragnął, bardziej niż czegokolwiek, by ktoś go kochał. Następnie, jako forma szczęścia, Nagito wygrał losową loterię i został zaproszony do udziału w Hope's Peak Academy. Na początku odmówił, wierząc, że nie jest godny, ale akademia była nieugięta, że chcą studiować jego szczęście, i ostatecznie przyjął ofertę.
Nagito dołączył do 77 klasy Hope's Peak Academy i uzyskał tytuł Superlicealnego szczęściarza. Był powściągliwy i nieuchwytny, Według dyrektora Jin Kirigiri , Nagito wtrącał się w sprawy innych uczniów i powodował same problemy. Dyrektor był przez niego nieustannie obciążany i opisywał go jako niezwykle problematyczne dziecko. Zrozumiał jednak, że sam chłopiec tak naprawdę nie miał na celu żadnej krzywdy, co było najgorszą częścią tego wszystkiego.
Podczas drugiego roku Nagito Junko zaczęła manipulować uczniami, aby dołączyli do jej Ostatecznej Rozpaczy. Jest to mocno sugerowane, że Nagito dołączył, ponieważ chciał zobaczyć wzloty i upadki Ostatecznej Rozpaczy, wierząc, że bez względu na wszystko, nadzieja zawsze zwycięży, a rozpacz zostanie ostatecznie zniszczona. Członkowie Ultimate Despair zostali poddani praniu mózgu i szaleńczo zakochali się w Junko. Jednak w przypadku Nagito było trochę inaczej. Rozwinął dziwne, sprzeczne uczucia zarówno miłości, jak i nienawiści do Junko i widział ją jako swojego zaprzysiężonego wroga
Danganronpa 3: The End of Hope's Peak Academy - Side: Despair
Odcinek 01 - Witaj Ponownie, Akademio Szczytu Nadziei
Nagito był na zewnątrz i próbował kupić puszkę napoju z automatu. Kiedy maszyna nie zadziałała, po tym, jak włożył on do niej tysiąc jen, chłopak stwierdził, że ma pecha. Chwilę po takowym stwierdzeniu, na automat spadła ciężarówka, która spowodowała, iż Nagito trafił w jackpot i dzięki czemu otrzymał mnóstwo puszek napoju. Gdy delektował się napojami, przyszła Chisa Yukizome, która go zabrała do klasy.
Klasa 77-B
Nagito (i prawdopodobnie inni) zabrali jego puszki z napojem, po czym wrócili do klasy. Czuł zaskoczenie, że Chisa tak się namęczyła, żeby zobaczyć taką "szumowinę" jak on. Później, Chisa ogłosiła, iż cała klasa jest "zgniłymi pomarańczami", a potem kazała im posprzątać klasę i poszła odnaleźć Superlicealnego Oszusta oraz Chiaki Nanami.
Kiedy wróciła do klasy, kobieta się uradowała, ponieważ wszyscy wysprzątali klasę. Po tym, jak uczniowie stwierdzili, iż, póki mają swoje talenty, to nie muszą uczęszczać do klasy, Chisa przypomniała Nagito, że talent to nie wszystko, chcąc stworzyć między sobą silną więź. Komaeda uważał, iż razem stworzenie "nadziei" to wspaniała rzecz.
Odcinek 02 - Me nieczyste serce dla Ciebie
Podczas niebezpiecznej walki Akane i Nekomaru, Nagito uśmiechnięty spoglądał na ich rywalizacje. W przeciwieństwie do innych, nie schował się w kącie, tylko spokojnie siedział, ukazując przy tym, że w ogóle nie przejmuje się byciem zranionym podczas ich pojedynku.
Nagito, Fuyuhiko, Teruteru oraz Kazuichi grają w grę.
Później, kiedy naprawili swoją klasę, Nagito i inni grali w gry, które przyniosła Chiaki. On, Kazuichi, Fuyuhiko oraz Teruteru grali w grę podobną do monopoly. Gdy ten był na skraju porażki, Nagito rzucił kostką szczęścia i natychmiastowo wygrał grę.
Podczas przerwy, Nagito oraz koledzy z klasy jedli nikugaje przygotowaną przez Hiyoko i Teruteru. Niestety, Saionji w tajemnicy dodała afrodyzjak do jedzenia, który dla klasy miały silne skutki. Nagito myślał jedynie o nadziei. Niedługo po tym zemdlał i trochę później dochodził do siebie w pokoju pielęgniarki.
Następnego dnia, Nagito wrócił do klasy i słuchał jak Chisa ogłasza, iż Chiaki została wybrana na gospodarza klasy. Chłopak się na to zgodził, mówiąc, że dopóki Chiaki jest gospodarzem, klasa oraz jej światło nigdy nie zgaśnie.
Odcinek 03 - Pożegnanie wszystkich przyszłości
Na początku odcinka, Nagito oraz jego koledzy z klasy, mijając się z Hajime, szli do Głównego budynku.
Później, w parku, znajdującego się w szkole, siedział on uśmiechnięty i spoglądał na ptaka, który wylądował na jego ręce.
Odcinek 04 - Melancholia, Zaskoczenie i Zaginięcie Nagito Komaedy
Obserwując, jak jego koledzy z klasy są ponuro przez cały dzień po śmierci Natsumi Kuzuryu i Sato wpływającej na ich morale, Nagito poczuł, że powinien coś z tym zrobić. Ponieważ następnego dnia miał rozpocząć się coroczny egzamin praktyczny, Nagito odwiedził Chisę w pokoju nauczycielskim i poprosił ją o odwołanie egzaminu, argumentując, że jego koledzy z klasy nie byliby w najlepszej formie ze względu na ich obecny nastrój. Niestety egzaminu nie udało się odwołać, jak sobie tego życzył Nagito, ale sam przygotował już swój plan.
Najpierw Nagito podarował Teruteru fotoksiążkę słynnego idola Sayaki Maizono, przedstawiającą lokalizację Superlicealnej Farmaceutki Seiko Kimura, uczonych z wyższej klasy, którzy pomogli Teruteru wynaleźć afrodyzjak.
Następnie Nagito odwiedził Seiko w laboratorium chemicznym, twierdząc, że ma zaparcia i prosząc o środek przeczyszczający. Jednak gdy sięgnął po butelkę wyżej w magazynie, upadł na podłogę wraz z dwiema butelkami. Nie potrafił odczytać angielskich etykiet i ufał swojemu szczęściu, wybierając niewłaściwą butelkę z napisem „Reanimator” przeznaczoną dla koleżanki Seiko, Ruruki Ando, zamiast „Reaktywatora”.
Następnie Nagito zostawił anonimowe ostrzeżenie dla szkoły, że jeśli egzaminy praktyczne nie zostaną odwołane, coś złego się wydarzy, i ukrył bombę w sali gimnastycznej.
Nieco później Nagito przypadkowo wpadł na Seiko, która spieszyła się w kierunku siłowni. Nagito podziękował jej za środek przeczyszczający, co bardzo ucieszyło Seiko. Wyszła w pośpiechu, a ich podobnie wyglądające torby zostały przypadkowo zamienione.
Nagito przygotował narkotyki przebrane za napoje, co wydawało się być pierwszą częścią jego planu, podczas gdy bomba wydawała się być planem B, gdyby ten pierwszy się nie powiódł. Zaginiony pies Gundhama Tanaki wypił jeden z napojów i stał się gigantyczny, co sprawiło, że Nagito zdał sobie sprawę, że nie jest to środek przeczyszczający. Niewzruszony gigantycznym psem Nagito postanowił kontynuować swój plan i użyć przełącznika bomby, ale potem zdał sobie sprawę, że ma również niewłaściwą torbę. Pies wbiegł na salę gimnastyczną, podczas gdy Nagito usiadł, pozornie przygnębiony swoją porażką i ilością pecha. Ale potem uśmiechnął się, mówiąc, że musi mieć naprawdę szczęście, by doświadczyć takiego pecha.
Następnie sędziowie ostatecznie zjedli ciastka Ruruki ze środkiem przeczyszczającym, a Seiko przypadkowo włączyła bombę wraz z Ruruką.
Chisa odnalazła Nagito i rozmawiała z nim sam na sam o tym, co się stało. Nagito wyjaśnił swoją ideologię, ale Chisa powiedziała mu, że nadzieja nie pochodzi z ranienia innych. Kiedy Nagito ponownie nazwał siebie śmieciem, Chisa uderzyła go, a następnie delikatnie wzięła jego głowę w swoje dłonie, mówiąc mu, że nie jest śmieciem, ale jej cennym uczniem, który ukończy szkołę razem ze wszystkimi innymi. Chisa broniła później Nagito przed dyrektorem i powiedziała swoim kolegom z klasy, że Nagito chce tylko im pomóc i że powinni go ciepło powitać, gdy wróci.
Z powodu incydentu, Seiko, Ruruka i Sonosuke Izayoi zostali wydaleni, nauczyciel Nagito, Koichi Kizakura, został objęty okresem próbnym, a Chisa została przeniesiona na Kurs Rezerwowy. Nagito został zawieszony na czas nieokreślony, ale nie został wydalony z powodu jego wielkiego talentu, a egzaminy praktyczne zostały rzeczywiście przełożone. Wspomniano również, że w wyniku eksplozji cudem nie było ofiar, co jest kolejnym przykładem szczęścia Nagito.
Odcinek 07 - Największy, najokrutniejszy incydent w historii Akademii Szczytu Nadziei
Nagito nie wrócił na Szczyt Nadziei przez rok. W pewnym momencie był na innym samolocie, który się rozbił, a Nagito był jedynym ocalałym, pozostawiając go samego na bezludnej rajskiej wyspie.
Odcinek 08 - Najgorsze przypadkowe spotkanie
Nagito wrócił na Szczyt Nadziei podczas zamieszek studentów kursu rezerwowego. Po odkryciu, że wszyscy szukają Mikan, mówi im, że widział ją na zewnątrz, gdy wszedł. Cała klasa postanowiła poszukać Mikan, ale Nagito zatrzymał Peko w drodze, prosząc ją o przysługę.
Nagito dołączył do Chiaki podczas poszukiwań, znajdując tajne wejście pod posągiem założyciela. Wewnątrz znaleźli Ryotę Mitarai , do którego wkrótce dołączyła Junko. Identyfikując ją jako „absolutną rozpacz”, Nagito zagroził Ostatecznej Fashionistce bronią, wyjaśniając swój zamiar zabicia jej, aby jeszcze bardziej rozjaśnić nadzieję. Ujawnił również, że poprosił Peko, aby miała oko na Mukuro Ikusabę i zaatakowała ją, jeśli zrobi coś podejrzanego, zapewniając w ten sposób, że Ostateczny Żołnierz nie będzie w stanie pomóc Junko podczas próby zamachu na Nagito.
Pomimo próśb Chiaki, że zabijanie nigdy nie było usprawiedliwione, Nagito przygotował się do strzału, tylko po to, by rozproszyć go Izuru Kamukura . Szybko zmienił cele, ale jego broń się zacięła, pozwalając Izuru odebrać mu broń i zastrzelić go po kolei. Nagito zdołał odnieść nieśmiertelne obrażenia dzięki temu, że miał podręcznik ucznia w kieszeni koszuli. Pomimo tej sytuacji wydawał się być zainteresowany Izuru, podobno dlatego, że może wyczuć swoją tożsamość jako Ostateczna Nadzieja. Wkrótce potem Nagito stracił przytomność w ramionach zmartwionej Chiaki, tym samym tracąc odkrycie, że Izuru był w rzeczywistości zmienioną wersją Hajime Hinaty, przyjaciela Chiaki z Kursu Rezerwowego.
Odcinek 09 - Chisa Yukizome się nie uśmiecha
Nagito, wciąż nieprzytomny w tym czasie, zostaje uratowany przez Chisę, która rzuca gaśnicą i powoduje mgłę, która przesłania Junko. Chisa następnie nakazuje Chiaki zabrać Nagito i uciec.
Chiaki wspiera Nagito przez całą drogę od kryjówki Junko do klasy szkolnej, gdzie reszta klasy przegrupowała się, zakładając, że Nagito okłamał ich w sprawie miejsca pobytu Mikan. Po tym, jak Chiaki kładzie Nagito oparty o ścianę, wyjaśnia klasie, że Chisa ma kłopoty i wszyscy chętnie zgadzają się pomóc. Nagito próbuje przekonać ich, że jest inaczej, wskazując, że będzie to niebezpieczne i istnieje duże prawdopodobieństwo, że zginą. Klasa zaczyna rozważać te obawy, ale przemowa Chiaki wciąż jest w stanie przekonać ich, że jest inaczej. Następnie Nagito przyznaje, że po prostu ich testował i chciał sprawdzić, czy wszyscy są chętni, by być odskocznią w poszukiwaniu nadziei. Fuyuhiko jest zły, że jego wyjaśnienia są tak okrężne. Nagito chce iść z nimi, ale próbując wstać, ponownie upada na podłogę.
Wychodząc z budynku głównego kursu, klasa napotyka studentów kursu rezerwowego, którzy chcą z nimi walczyć. Nekomaru i Gundham pozostają w tyle, aby ich odeprzeć, a reszta udaje się do legowiska Junko.
Po dotarciu do schodów prowadzących do kryjówki Junko, zaczynają schodzić, Kazuichi wciąż nosi na plecach nieprzytomnego Nagito.
Odcinek 10 - W imię Nadziei, uśmiechnij się do Rozpaczy
Kiedy klasa schodzi po schodach, Mikan w końcu ich dogania.
Mikan, prowadząca teraz grupę, zbliża się do dużych czerwonych drzwi na końcu korytarza. Naciskając przycisk otwierający drzwi, klasa wchodzi za nią do środka. Klasa szepcze zmieszana, gdy odkrywają pusty pokój rozpraw i zaczynają dochodzić do świadomości, Nagito ostrzega ich, że to pułapka. W środku Junko ujawnia kilka monitorów pokazujących karę Chiaki Nanami . Klasa i Nagito, przerażeni tym, co widzi, nie mają innego wyjścia, jak oglądać pod kontrolą filmów z praniem mózgu.
Gdy Chiaki osiąga „cel” swojej egzekucji, otwiera drzwi. Widzi Nagito, resztę klasy i Chisę po drugiej stronie. Kiedy sięga po rękę Chisy, pułapka podłogowa wystrzeliwuje kolce, które wbijają Chiaki w całe jej ciało. Gdy transmisja dobiega końca, Nagito zaczyna bełkotać, jak film jest pełen rozpaczy, że klasa musi przezwyciężyć tę rozpacz. Komentuje, że śmierć Chiaki uczyniła z niej odskocznię do nadziei, podczas gdy on śmieje się w niekontrolowany sposób. Następnie klasa milknie, z wzorem w oczach, tracą wszelką nadzieję i zaczynają być częścią Superlicealnej Rozpaczy.
Odcinek 11 - Żegnaj, Akademio Szczytu Nadziei
Nagito i reszta uczniów klasy 77-B są z powrotem w swoich klasach, uczęszczając na ostatnią lekcję przed ukończeniem szkoły. Chisa mówi, że to zaszczyt być ich nauczycielem i zaczyna czytać przygotowany przez siebie list. Nagito i reszta klasy klaszczą z wdzięcznością.
Po przemówieniu zapalają się czerwone światła, a Chisa zaczyna płakać. W ich oczach powracają wzorzyste zawirowania, gdy wszyscy obiecują, co zrobią po ukończeniu studiów. Nagito mówi, że wie, że nadzieja zwycięży, więc nie ma problemu z rozpaczą. Po ostatnim pożegnaniu z klasą Chisa aktywuje bombę, która udaje śmierć klasy 77-B. Nagito i jego klasa stoją poza terenem szkoły, obserwując zniszczenie Akademii Szczytu Nadziei.
Nagito jest później widziany z Hajime i Chiaki w Neo World Program.
Danganronpa 2: Goodbye Despair
Prolog - Witaj na Dangan wyspie! Panika na Przerażającej Wycieczce Szkolnej!?
Nagito był pierwszą postacią drugiej gry, która się pojawiła. Patrzył z góry na bohatera, Hajime, który właśnie odzyskał przytomność po tym, jak zemdlał z szoku. Wyraża zmartwienie wobec Hajime i przedstawia się.
Nagito i pozostali znajdują się na tropikalnej wyspie Jabberwock, nie wiedząc, że to wirtualny świat i że stracili wspomnienia. Usami działa jako ich nauczyciel i mówi im, że to wycieczka szkolna.
Nagito zachowywał się uprzejmie i uprzejmie wobec wszystkich, nawet jest chętny towarzyszyć Hajime, gdy przedstawiał się innym uczniom. W ogóle nie wyglądał na zestresowanego, mimo że wiedział, że on i pozostali zostali w jakiś sposób przeniesieni na dziwną wyspę, co prowadzi Hajime do zastanawiania się, czy w swoim życiu doznał wielu urazów.
Kiedy Monokuma przejmuje kontrolę nad Usami i wyjaśnia grę w wzajemne zabijanie, Nagito zdaje sobie sprawę, że superlicealni są naprawdę uwięzieni na wyspie.
Rozdział 1 - Przeznaczona Rozpacz
Kiedy Monokuma ujawnia, że superlicealni stracili wspomnienia ze szkolnego życia, Nagito planuje rozpocząć zabójstwa, aby stać się odskocznią nadziei i pozwolić przynajmniej jednemu z superlicealnych uciec z wyspy, wierząc, że ocalały stanie się absolutna nadzieja.
Po tym, jak superlicealny oszust został liderem grupy, Nagito wysyła mu bezimienny list ostrzegawczy, mówiąc, że morderstwo na pewno nastąpi wkrótce. Kiedy Superlicealny oszust sugeruje zorganizowanie przyjęcia, Nagito organizuje wiele imprez, aby określić obowiązki przyjęcia, a dzięki swojemu „superlicealnemu Szczęściu” zostaje przydzielony do sprzątania starej loży. Przygotowuje morderstwo, ukrywając blask w ciemnym nożu, ale w końcu został odkryty przez Teruteru, który miał obowiązek przygotować jedzenie na przyjęcie. W rzeczywistości, Nagito pozwala się celowo odkryć i wyjaśnia swój plan Teruteru, próbując manipulować superlicealnym Kucharzem, aby go zabił.
Plan Nagito polegał na uruchomieniu wyłącznika, aby spowodować zaciemnienie. Podczas tego zaciemnienia sznurem od lampy poprowadził się do stołu, pod którym schował nóż pokryty świecącą farbą. Kiedy już miał chwycić świecący nóż, został odkryty przez supericalnego Oszusta, który przygotował gogle noktowizyjne. Superlicealny oszust rzucił się w stronę Nagito, wypchnął go spod stołu i wydobył nóż. To uratowało życie Nagito, ale superlicealny Oszust został następnie dźgnięty przez Teruteru, który ukrywał się pod deskami podłogi, zamierzając zabić Nagito żelaznym szpikulcem.
Nagito następnie prowadzi dochodzenie w sprawie morderstwa z Hajime, dając mu wiele wskazówek, ale nie ujawniając zbyt wiele. Decyduje się stanąć po stronie Teruteru podczas procesu klasowego, wierząc, że ma większy potencjał nadziei. Celowo zachowuje się podejrzliwie i ujawnia swoje prawdziwe oblicze, próbując przekonać innych, że jest mordercą. W końcu wszyscy zdają sobie sprawę, że Nagito nie jest prawdziwym winowajcą i stają się podejrzliwi wobec Teruteru. Zdając sobie sprawę, że Teruteru osiągnął granice swojej nadziei, Nagito przestaje go bronić, a Superlicealny Kucharz zostaje stracony.
Po objawieniach podczas procesu, wszyscy są nieufni wobec Nagito. Mówi wszystkim, że mogą go zabić i że jest nawet gotowy do współpracy ze swoim zabójcą.
Rozdział 2 - Morze i kara, grzech i kokosy
Później Nagito odwiedzają Kazuichi i Nekomaru, którzy planują go związać, aby uniknąć kolejnego incydentu. Po raz kolejny Nagito zaczyna mówić o nadziei i swoim pragnieniu zostania odskocznią, ale zostaje uciszony i nieprzytomny przez Kazuichiego. Zostaje sam i uwiązany w starej loży.
Po tym, jak informacja o tym dotarła do grupy, przydzielono różnych uczniów, aby dostarczali mu posiłki (chociaż Kazuichi i Nekomaru twierdzą, że nie pozwolą mu umrzeć z głodu). Mahiru Koizumi poszła dostarczyć Nagito swoje posiłki i zapytał ją o Nowy motyw Monokumy. Wyjaśnia sprawę morderstwa związanego z zespołem zmierzchua Nagito sugeruje, że powinna w to zagrać. Nagito następnie prosi o toast, ponieważ nie lubi ryżu, co powoduje, że Mahiru wychodzi zirytowana. Mahiru jest zmęczona tym obowiązkiem i mówi Hajime, aby zamiast jej to on przyniósł Nagito posiłek. Nagito jest szczęśliwy widząc Hajime i pyta, czy zamierza go nakarmić, ponieważ ma związane ręce i byłoby wstyd poprosić o to dziewczynę. Następnie Nagito pyta o Mahiru i próbuje przekonać Hajime, by zagrał w Twilight Syndrome Murder Case, ale Hajime nie chce być ponownie przez niego oszukany i odchodzi bez karmienia go.
Po zamordowaniu Mahiru, Nagito zostaje rozwiązany przez Monomi, która naiwnie mu ufa, uważając, że wszyscy powinni współpracować i razem badać. Następnie udaje się zagrać w Twilight Syndrome Murder Case, aby znaleźć wskazówki. Spotyka się z Hajime i Chiaki, ale zły Hajime każe jemu i Monomi odejść. Nagito mówi, że jest trochę samotny, ale jest posłuszny i idzie sam zbadać sprawę.
Dzięki prawdziwemu zakończeniu gry Nagito wie, że postaciami w grze były Mahiru, Hiyoko, Ibuki Mioda , Mikan, Sato , Fuyuhiko i Natsumi. Idzie zobaczyć się z całą czwórką i kłamie, mówiąc im, że wszyscy muszą przyjechać na lotnisko, w przeciwnym razie Monokuma ich zabije. Fuyuhiko nie otwiera swoich drzwi, więc Nagito zostawia go w spokoju. Idzie czekać przed Jabberwock Park na Hajime i Chiaki i wyjaśnia, że wszyscy spotykają się na lotnisku na jego prośbę. Po rozmowie z dziewczynami Nagito wychodzi ponownie, aby zbadać sprawę. Z pomocą Monokumy wchodzi do domków wszystkich, aby pobrać próbkę ich śladów. Zauważył również wiele żelków w domku Hiyoko i zabiera ze sobą torbę, ponieważ może to być dowód.
Nagito ponownie spotyka się z Hajime i Chiaki, po tym, jak kończą śledztwo w domku Mahiru. Nagito twierdzi, że to zbieg okoliczności, ale Hajime nie jest przekonany i myśli, że może być prześladowcą. Nagito mówi, że przyszedł tylko wyjaśnić wyniki swoich badań, a kiedy Hajime o to pyta, Nagito nagle mówi, że powie mu więcej, jeśli Hajime ukłoni mu się i poliże jego buty. Nagito mówi, że to tylko żart i prosi Hajime, aby przyszedł do domku na plaży, jeśli chce dowiedzieć się więcej o odciskach stóp. Chiaki wychodzi, by zobaczyć się z Fuyuhiko, a Nagito zauważa, że Hajime wyraźnie chciał, żeby z nim została.
W domku na plaży wszyscy są w szoku widząc, że Nagito jest wolny. Dziękuje Kazuichiemu za to, że wcześniej mu nie przeszkadzał, a kiedy Sonia Nevermind wyjaśnia o seryjnym mordercy Sparkling Justice, mówi, że nic dobrego nie wyniknie z zaangażowania się w seryjnego mordercę, odwołując się do jego przeszłych doświadczeń z jednym. Nagito był w stanie wydedukować właściciela śladu pozostawionego na plaży, Hiyoko Saionji.
Podczas procesu klasowego pułapka winowajcy została również udaremniona przez Nagito, kiedy stwierdził, że żółta gumka została celowo porzucona przez winowajcę, by wrobić Hiyoko. Hiyoko nigdy nie jadła żółtych żelków, o czym świadczy opakowanie żelków, które Nagito znalazł w chacie Hiyoko. Z tego powodu Hajime, Nagito i Chiaki są w stanie wywnioskować, że Peko Pekoyama zabiła Mahiru.
Podczas egzekucji Peko Fuyuhiko biegnie jej na pomoc i również zostaje ranny. Początkowo Nagito jest zły i zdenerwowany, ponieważ starcie dwóch nadziei zakończyło się zniszczeniem obu. Jednak Fuyuhiko okazuje się żywy, a teraz usatysfakcjonowany Nagito stwierdza, że Fuyuhiko był nadzieją Peko, a Peko był odskocznią dla Fuyuhiko.
Rozdział 3 - Uwięziony przez zapach oceanu
Następnego ranka Nagito wraz z Gundhamem Tanaką spóźniają się do restauracji, co przerywa przytulną atmosferę. Brał udział w przyjęciu powitalnym Fuyuhiko prowadzonym przez Ibuki, chociaż nie przepadał za głośnymi piosenkami Ibuki.
Później on, Ibuki i Akane złapali „Chorobę Rozpaczy”, trzeci motyw. W rezultacie Nagito mógł tylko kłamać i złapał wysoką gorączkę. Przypuszczalnie z powodu i tak już chorego stanu cierpiał najbardziej z całej trójki na Chorobę Rozpaczy, szybko stracił przytomność i był bliski śmierci. Mikan opiekowała się nim, a kiedy od czasu do czasu odzyskiwał przytomność, widział jej oczy i zdawał sobie sprawę, że są pełne rozpaczy.
Nagito w pełni odzyskał przytomność mniej więcej w czasie, gdy miało miejsce trzecie morderstwo. On i inni pacjenci zostali szybko wyleczeni przez Monokumę, więc mogli rozpocząć badanie. Podczas śledztwa Nagito był bardziej zmotywowany niż zwykle i wciąż mówił o tym, jak wyjątkowa była sprawa. Podejrzewał, że zabójcą był Mikan i zebrał wiele wskazówek. Nagito zaprosił również Hajime, aby obejrzał film Monokumy w kinie i powiedział mu, żeby przechował bilet w bezpiecznym miejscu.
Na początku procesu klasowego Nagito udowodnił, że Hajime jest niewinny biletem. Był w stanie wydedukować Mikan jako winowajcę i sposób, w jaki zamordowała Ibuki i Hiyoko. W stanie, w jakim się znajdowała, nazwał Mikan „Ostateczną Rozpaczą” i gorzko odmówił jej wybaczenia, ponieważ zabijała dla rozpaczy zamiast nadziei. Mikan powiedziała mu, że się myli i twierdzi, że zabiła dla „swojego ukochanego”. Nieco kpiąco powiedziała, że Nagito nie rozumie, ponieważ nie ma nikogo do kochania i nikt go nie akceptuje, pozostawiając go bez słów.
Rozdział 4 - Czy Ultimate Robot Śni o Zegarach Elektrycznych?
Następnego ranka Nagito myśli o tajemniczej osobie, która była ukochaną Mikan. Uważa również, że Hajime jest prawdopodobnie zdrajcą, ponieważ jego superlicealny talent jest wciąż nieznany.
Po tym, jak wszyscy zostają uwięzieni w Fun House na czwartej wyspie, Monokuma pozwala im umrzeć z głodu, dopóki nie nastąpi morderstwo. Nagito nawet zaproponował, że zostanie zjedzony, aby pomóc innym uciec (jest to wspomniane, jeśli Hajime rozmawia z nim w czasie wolnym).
Po zamordowaniu Nekomaru Nagito po raz pierwszy staje się grywalny. Aby pomóc w śledztwie, wziął na siebie wejście do pokoju Final Dead i zagranie w zagrażającą życiu grę. Korzystając ze swoich niesamowitych umiejętności dedukcji i z pomocą Monomi, udało mu się rozwiązać wszystkie trudne łamigłówki rozsiane po całym pokoju i zdobyć prawo do gry w rosyjską ruletkę, aby uzyskać dostęp do Oktagonu i znajdującej się w nim broni ostatecznej.
Mając dużą wiarę w swoje zdolności jako Superlicealnego Szczęściarza, Nagito załadował rewolwer pięcioma kulami zamiast jednej i nacisnął spust na głowę, dając mu szansę na przeżycie jednej do sześciu. Udało mu się przeżyć dzięki swojemu talentowi i uzyskał dostęp do Oktagonu.
Po ukończeniu Final Dead Game, Nagito dowiedział się o strukturze Fun House i zdał sobie sprawę, że sam budynek jest Superlicealną Bronią. Ze względu na ukończenie Rosyjskiej Ruletki z tak wysokim poziomem trudności, otrzymał również specjalną nagrodę od Monokumy, kontynuację pierwszego pliku Future Foundation , który otrzymali wcześniej po jeździe na rollercoasterze. Ujawniło absolutnie wszystko - prawdę o tożsamości uczniów jako Ostatecznej Rozpaczy, ich działaniach w szkole i po jej zakończeniu, prawdę o wirtualnym świecie, w którym się znajdują, brak talentu Hajime i jego nową tożsamość jako Izuru Kamukura . Nagito usunął najbardziej odkrywcze dane i opuścił tylko szkolne profile.
Wiedząc, że on i wszyscy inni są Superlicealną Rozpaczą, Nagito szybko wymyślił plan zabicia wszystkich w imię nadziei. Zaczął planować własne samobójstwo i przywiózł ze sobą bombę i śmiertelną truciznę z Oktagonu. Wydawało się, że wierzy, że niszcząc Superlicealną Rozpacz, stanie się Superlicealną Nadzieją i może w końcu zostać doceniony, choćby po śmierci.
Później Nagito spotkał się z Hajime i Chiaki. On szydził Hajime o jego braku talentu, ale co ciekawe wspomniał również małą wskazówkę na temat jego planów przyszłych kiedy porównał morderstw Class 78. „s Zabijanie życia szkolnego i zabijania szkolnej wycieczki. Wspomniał, że morderstwa miały podobieństwa, a czwarte morderstwo klasy 78 było samobójstwem, co mogło coś znaczyć .
Podczas śledztwa Nagito zachowywał się wyniośle i łatwo irytował się na wszystkich innych, ale nie ujawnił swoich powodów. Jednak tuż przed rozprawą klasową przyznał się Hajime, że wciąż mu na nim zależy. Wskazał również na tożsamość Hajime jako Izuru Kamukury, mówiąc o książce, w której bohater okazuje się w końcu zabójcą.
Uczniowie byli w stanie odkryć i zagłosować na właściwego sprawcę, który zamordował Nekomaru. Winowajcą był nikt inny jak Superlicealny Hodowca Gundham Tanaka. Uczniowie otrzymali dużą pomoc od Nagito, ponieważ znał „tajemnicę” Domu Zabawy, chociaż nadal zachowywał się niecierpliwie, arogancko i znacznie bardziej niezainteresowany procesami niż wcześniej.
W nocy, po procesie, Nagito spotkał się z Monokumą i próbował uzyskać informacje od niedźwiedzia (dotyczące profili uczniów i „kogoś”, na kogo Monokuma czeka na wyspie). Jednak Monokuma odmówił udzielenia prawdziwej odpowiedzi.
Rozdział 5 - Uśmiechnij się do nadziei w imię rozpaczy
Wiedząc, że teraz posiadał, Nagito wymyślił plan wyplenienia zdrajcy z grupy, ponieważ zdrajca byłby jedynym niewinnym. Inni zauważyli, że jego zachowanie stało się jeszcze dziwniejsze i bardziej odległe niż wcześniej.
Nagito wywołał eksplozję w holu hotelowym, po czym zagroził, że wysadzi resztę wyspy bombami, które podłożył, chyba że zdrajca się ujawni. Był to jednak tylko blef, ponieważ miał tylko jedną prawdziwą bombę, a reszta to tylko nieszkodliwe fajerwerki, które znalazł w bazie wojskowej. Gdy zbliżał się jego termin, Nagito poinformował grupę, że „materiały wybuchowe” znajdują się w miejscu, w którym każdy z nich kiedyś był, próbując skłonić ich do rozdzielenia się. W przypływie wściekłości Akane prawie udusiła Nagito na śmierć, ale została zatrzymana przez Chiaki.
Podczas gdy inni szukali „bomb”, Nagito przygotował bardzo złożone samobójstwo; zaufa swojemu szczęściu i sprawi, że zdrajca zamorduje go przez pełnomocnika, a tożsamość mordercy będzie niejasna również dla wszystkich innych - podczas procesu jego koledzy z klasy nie będą w stanie dojść do wniosku i zostać straceni, podczas gdy zdrajca sam być oszczędzone.
Aby wyglądało na to, że był przez kogoś torturowany (i sprawić sobie pecha, który przerodziłby się w szczęście) Nagito związał się, zakrył usta taśmą klejącą, dźgnął własną dłoń, wielokrotnie przeciął sobie ręce i uda wojskowym nożem i wbił włócznię w brzuch.
Zanim Fuyuhiko odkryła lokalizację bomby, koledzy z klasy Nagito również znaleźli laptop, który został przygotowany przez Nagito. Zawierała wiadomość wideo instruującą zdrajcę, aby podszedł i zeskanował swój e-Podręcznik, aby rozbroić bombę. Wiadomość wideo twierdziła, że Nagito już odkrył tożsamość zdrajcy, ale to był blef. Po nieudanej próbie Chiaki wszyscy dowiedzieli się prawdy o „bombach” i ze złością udali się do magazynu obok, aby skonfrontować się z Nagito, zgodnie z instrukcją wideo. Kiedy grupa otworzyła drzwi, było ciemno i słychać było tylko bardzo głośną, niesamowitą muzykę. Nieznane im, przewrócili panele Monokumy i zapalniczkę przygotowaną przez Nagito, rozpalając ogień. Grupa natychmiast zabrała granaty ogniowe z poczekalni pracowniczej i próbowała ugasić pożar, nie wiedząc, że Nagito podłożył w jednym z nich parującą truciznę. Trucizna dotarła do Nagito na tyłach budynku i niemal natychmiast go zabiła. Po tym, jak spryskiwacze zadziałały i ugasiły płomienie, grupa odkryła strasznie torturowane ciało Nagito. Tak jak planował i dzięki swojemu Superlicealnemu Szczęściu, tym, który rzucił w niego trucizną i nieświadomie go zamordował, był zdrajca - Chiaki Nanami.
Podczas śledztwa Hajime i Chiaki znaleźli wiele wskazówek i dowodów wewnątrz domku Nagito, a później podczas procesu klasowego wynika, że Nagito chciał dać szansę swoim kolegom z klasy.
Podczas procesu klasowego grupa była w stanie wywnioskować, że Nagito popełnił samobójstwo, jednak nie było tak, jak się wydawało. Po tym, jak coraz więcej rozumieli o sprawie, Hajime doszedł do wniosku, że celem Nagito było stworzenie tajemnicy, której nie można rozwiązać. Próbując uratować przyjaciół, Chiaki ujawniła się jako zdrajczyni i została stracona. Po wydarzeniach z procesu Monokuma ujawnił, że prawdziwym planem Nagito było zabicie wszystkich z wyjątkiem Chiaki, próbując zniszczyć Superlicealną Rozpacz, którą wiedział, że wszyscy tak naprawdę byli.
Następnego dnia Hajime i inni znaleźli ostatnią wiadomość Nagito na laptopie, w której wyjaśnił, że zrobił to, co zrobił, ponieważ udało mu się poznać prawdę o „tym świecie”. Ujawnił hasło do ruin i wyjaśnił, że każdy może uciec od Monokumy. Wierząc, że jego czyny staną się podstawą nadziei świata, poprosił innych, aby go chwalili, mówili o nim innym, szanowali go, wznosili jego posąg z brązu i nazywali go Superlicealną Nadzieją.
Super Danganronpa 2.5: Nagito Komaeda and the Destroyer of the World
Prawdziwe życie
Nagito w końcu budzi się w prawdziwym świecie, a Hajime pomogła mu wstać, podobnie jak Nagito pomógł Hajime, gdy pierwszy raz spotkali się w programie. Nagito dołączył do swoich kolegów z klasy w przyjaznych stosunkach i cieszy się, że prawdziwy Kazuichi i Fuyuhiko wciąż żyją. Zdejmuje również rękę Junko i zastępuje ją robotyczną. W końcu wziął rękę Hajime, gdy wchodzili na pokład, decydując się iść naprzód w kierunku nadziei.
Relacje
Rodzina
Relacje z jego rodziną są niepewne. Wspomniano, że zabrali go do parku rozrywki i razem wyjechali na wakacje, ale ukazano też, że jego matka nigdy go nie skomplementowała.
Kiedy Nagito mówi o śmierci jego rodziców, wydaje się być przerażająco optymistyczny i wierzy, że było to dobre szczęście, gdyż zdobył fortunę oraz mógł robić cokolwiek chciał. Jednak zasugerowano, iż tłumi w sobie uczucie smutku, bo wiele tragedii zdarza się w jego życiu. Jego rodzice zginęli w katastrofie lotniczej i później w Island Mode jest przerażony o samej myśli latania samolotem.
Jako dziecko, Nagito był bardzo blisko ze swoim psem, a także niezwykle smutny z powodu jego śmierci. Przez nieszczęście Nagito, pies został potrącony przez samochód.
Chiaki Nanami
Prawdziwa
Przed Tragedią, Chiaki przyjaźniła się z Nagito. Była także przewodniczącą klasy, a Nagito ją szanował, uznając ją za nadzieję klasy. Chiaki często martwiła się o niego, ale nie zgadzała się z jego tokiem myślenia. Nanami była jedyną koleżanką, która miło powitała Nagito, kiedy powrócił po roku.
Potem, Nagito nieświadomie pozostawia życie Chiaki w niebezpieczeństwie, gdy pokazuje jej tajemną drogę do pokoju pod ziemią, gdzie się ukrywają Junko, Izuru i Ryota. Chiaki próbuje zatrzymać Nagito przed zabiciem Junko, jednak Nagito ignoruje ją i ostatecznie zostaje postrzelony przez Izuru.
Kiedy zostaje zmuszony do przyglądania się śmierci Chiaki, Nagito mamroczę o tym, jak Nanami jest najwspanialszą nadzieją klasy oraz osobą, dzięki której powstanie jeszcze wspanialsza nadzieja. Jednak czuje także niezwykłą rozpacz, opłakując jej śmierć, co jest dosyć rzadką reakcją.
Wersja SI
Nagito nie zwraca zbyt wiele uwagi na Chiaki, uważając ją za cichą dziewczynę, która często gra w gry i patrzy się w przestrzeń. Jednak później posiada szacunek do jej zdolności dedukcyjnych. W Funhouse pyta ją, żeby razem przebadali dom, a także jest zmartwiony, kiedy oddala się od grupy.
Mimo, że Nagito jest nieświadomy, Chiaki bardzo się o niego martwi.
Nanami była także zdrajcą, którego Nagito próbował uratować, ale zawiódł.
Hajime Hinata
W Danganronpa 2, Hajime był jedyną osobą, którą Nagito był zainteresowany i o którą dbał, w dość znaczący sposób.
Od początku, Nagito częściowo interesował się Hajime i był jedynym, który z nim został, kiedy na początku gry stracił przytomność. Pomagał mu także, gdy przedstawiał się innym. Nagito zauważył, że on i Hajime byli w jakiś sposób podobni do siebie. Oboje wielbili Akademię Szczytu Nadziei. Nagito zasugerował, że talentem Hajime mógłby być Superlicealny Spokój, ponieważ, nawet zwyczajna obecność Hajime przynosiła mu ukojenie. Jednak mimo, że Hajime czasami denerował Nagito, także czuł większy spokój, gdy był blisko niego. Przed pierwszą rozprawą, Hajime prawie uznał Nagito za przyjaciela.
Po ujawnieniu się w pierwszej rozprawie, Hajime czuł się zdradzony i przerażony Nagito. Komaede naprawdę zabolało, a także był zaskoczony, kiedy Hajime zaczął go unikać, jednak mimo tego wciąż starał się rozmawiać z Hajime i pomagać mu podczas wielu badań, będąc bardzo szczęśliwym za każdym razem, gdy Hajime go zauważył. Podczas Rozpraw, często obserwował Hajime, czasami go prowokując, a czasami mu pomagając. W Rozdziale 3, chciał mieć pewność, że Hajime może udowodnić swoją niewinność oraz nie zostać winowajcą. Pozostał neutralny wobec Hajime, nawet po odkryciu, że jest beztalenciem i częścią Superlicealnej Rozpaczy. Nawet kiedy dogryzał Hinacie, w dialogu bezpośrednio mówi, iż wciąż troszczy się o Hajime. Później powiedział, że nie powinien być taki niemiły wobec niego.
Jest także mocno ukazane, że uczucia Nagito do Hajime są romantyczne. Kilka razy przedstawiono, iż Nagito czuje bliskość do Hajime, np. kiedy mówi, że nie lubi przebywać przy nim i aby jak najszybciej odszedł, mając gorączkę rozpaczy, która zmuszała go do kłamstw. Uważa, że powodem, dla którego czuje się tak wobec Hajime, jest to, iż pomimo świadomości jaką osobą jest, Hinata wciąż stara się go zrozumieć i spędzić z nim czas. To potwierdza oficjalne CD, w którym Nagito mówi Hajime: "Będę robić wszystko w mojej mocy, żeby ci pomóc. Ponieważ... Lubię cię. Kocham cię, za rozmawianie ze mną, nawet, gdy wiesz jak beznadziejną osobą jestem...".
W piątym Free Time Event, Nagito opowiada Hajime wiele osobistych rzeczy, mówiąc mu o swoich chorobach i największym marzeniu bycia kochanym chociażby raz, nim umrze. Okłamuje Hajime twierdząc, iż wszystko to, co dotychczas powiedział to były kłamstwa, prawdopodobnie ze względu na bezpieczeństwo Hajime, gdyż ten miał zamiar przebaczyć Nagito i jeśliby za bardzo się zbliżył mógłby być w niebezpieczeństwie przez jego nieszczęście. W sposobie jakim działa struktura zdania w Japonii, ostatni wers Nagito, rozpoczyna się wyznaniem, lecz decyduje się zmienić budowę zdania, w taki sposób, żeby powiedzieć, iż kocha nadzieję Hajime. Jego wybór wyrazu "aishiteru" jest znany jako niezwykle silny sposób wymówienia "miłość" w Japonii, który mówią nawet osoby zaręczone.
W Island Mode, Nagito naprawdę chce dobrze się bawić wraz z Hajime podczas ich wycieczki, ale boi się o jego bezpieczeństwo. Często jest zdenerwowany ze względu na brak doświadczenia w wielu sytuacjach społecznych, możliwe, iż także przez jego uczucia wobec Hajime (np. dobrze się bawi, gdy razem cicho siedzą w bibliotece, tylko po to, żeby zauważyć, iż są tam sami). Podczas jego Shot Through The Heart, jest przerażony myślą, że Hajime może go znienawidzić. Tłumaczy także, iż nie przeszkadza mu jeśli Hajime chce go zobaczyć nago. W ostatnim wydarzeniu, uważa, że dzięki czasie spędzonym z Hajime jego sposób myślenia się zmienia. Wydaje się starać wyznać swoje uczucia, ale zamiast tego pyta Hajime czy może zostać jego przyjacielem, na co Hajime przystaje.
Pod koniec Danganronpa 3, Nagito i jego koledzy budzą się ze śpiączki. Kiedy wszyscy jedzą na statku, Nagito radośnie zaprasza Hajime. Hajime się uśmiecha oraz podchodzi do niego. Wygląda na to, że znowu są dobrymi przyjaciółmi. Ich relacja jest wyjątkowa dla Nagito, ponieważ Hajime posiada jego Superlicealne Szczęście, dzięki czemu Hinata jest najbardziej bezpieczny wśród szczęścia Nagito ora potrafi zrobić rzeczy, niemożliwe dla wielu osób, jak np. pokonanie Nagito w grze.
Plakat Otomedia
W plakacie Otomedia, który został wydany po anime, Nagito jest widoczny dając Hajime małą torebeczkę z ciasteczkami z wróżbą, jako prezent, kiedy są na statku, prawdopodobnie po zakończeniu anime. Hajime wydaje się być ucieszony, kiedy przyjmuje prezent, uśmiechając się w lekko speszony sposób. Różowe serca i tekst wspominający jedzenie ciasteczek pełnych nadziei z "nim" (używane słowo Japońskie "kare" [彼], które oznacza "on" albo "chłopak" w zależności od kontekstu) oznacza, że może to być romantyczny gest.
W wywiadzie w magazynie, Nagito jest pytany jakie jesienne jedzenie przypomina mu Hajime. Odpowiada, że kasztan, ponieważ, żeby prawidłowo go zjeść, musisz się natrudzić, dokładnie jak z Hajime. W odpowiedzi, Hajime mówi, że Nagito przypomina mu nowo uprawiony ryż, przez jego kolor włosów.
Chisa Yukizome
Chisa była wychowawcą Nagito w Akademii Szczytu Nadziei. Wydaje się, że całkiem lubi Chisę, ponieważ był zaskoczony, gdy zadała sobie trud szukania „śmiecia” takiego jak on i radośnie się śmiał, komplementując, jak cudowną jest nauczycielką. Śmiał się również, gdy Chisa nazwała go „zgniłym pomarańczem”, zupełnie nieświadomy faktu, że nie był to komplement.
Chisa naprawdę troszczyła się o Nagito tak samo jak o jej pozostałych uczniów, ale całkowicie nie zgadzała się z jego sposobem myślenia. Chisa nienawidziła tego, jak Nagito nazywał siebie śmieciem i próbowała to zmienić, ale Nagito mocno trzymał się swoich osobistych przekonań. Nagito jest zaskoczony, gdy Chisa okazuje mu szczerą troskę, ponieważ ludzie zwykle się nim nie przejmują.
Nawet po tym, jak Nagito spowodował bombardowanie, które wpędziło ją w kłopoty, Chisa chroni go, zrzucając winę na siebie, dlatego została przeniesiona na Pole Rezerwowe, a Nagito nie został wydalony. Kiedy inni uczniowie wyraźnie nie lubią ani nie tęsknią za Nagito, Chisa próbuje im powiedzieć, że jest ich kolegą z klasy i że zrobił to dla nich.
Mikan Tsumiki
Początkowo Nagito martwi się o Mikan, Jest również bardzo upokorzony podczas pierwszej rozprawy, kiedy błędnie założył, że Mikan pochwaliła jego wygląd, kiedy wskazała, że nie ma na nim żadnej krwi.
Po tym, jak Nagito złapał Chorobę Rozpaczy, Mikan zajął się nim wraz z innymi. Jednak zaraziła się chorobą i mimo strasznego stanu zauważył, że wpadła w rozpacz. Z tego powodu nie wybaczył jej morderstw, które popełniła ze względu na rozpacz, Nagito stracił do niej wszelki szacunek i uznał ją za wroga, godnego miana „Superlicealnej Rozpaczy”. W przeciwieństwie do innych, nie dał się zwieść jej czynom podczas procesu i gorzko odmówił jej wybaczenia.
Jednak Mikan powiedziała Nagito, że się myli i twierdzi, że zabiła dla „swojego ukochanego”. Nieco kpiąco powiedziała, że Nagito nie rozumie, ponieważ nie ma nikogo do kochania i nikt go nie akceptuje, pozostawiając go bez słów.
Jednak później, po tym jak Nagito i Mikan obudzą się ze stanu śpiączki, nie wydaje się, aby żywił do niej więcej nienawiści. To prawdopodobnie oznacza, że oryginalna relacja Nagito z Mikan, która polegała głównie na tym, że nie zwracał na nią uwagi, chociaż uważał, że jej talent jest niesamowity, powrócił.
Kazuichi Soda
Po pierwszej próbie Kazuichi odkrywa, że Nagito jest wariatem i boi się go. On i Nekomaru są tymi, którzy wiążą Nagito, a Kazuichi jest tym, który uderza go do nieprzytomności. Kiedy tak się dzieje i wszyscy pytają, gdzie jest Nagito, Kazuichi wydaje się wyjątkowo podejrzliwy i niemal natychmiast zostaje obwiniony o morderstwo. Później, po tym, jak Kazuichi traci zaufanie do Hajime, jest nawet skłonny pójść z Nagito, aby zbadać sprawę zamiast niego.
Po wydarzeniach prowadzących do poznania przez Nagito prawdziwej tożsamości klasy jako Ostatecznej Rozpaczy, Nagito wydaje się być zirytowany powolnością Kazuichiego i otwarcie to pokazuje po tym, jak stracił szacunek dla innych uczniów.
W Danganronpa 3, podczas swoich lat szkolnych, Kazuichi twierdzi, że złe rzeczy przytrafiają mu się, gdy w pobliżu jest Nagito. Na przykład przegrywa grę wideo i zostaje potrącony przez ciężarówkę. Kazuichi nie lubi z tego powodu Nagito, chociaż drugi chłopak najwyraźniej tego nie zauważa. Biorąc pod uwagę, jak działa cykl szczęścia Nagito, może to sugerować, że chce się zaprzyjaźnić z Kazuichim.
W Super Danganronpa 2.5 Nagito rzeczywiście wyobraża sobie Kazuichiego jako jednego ze swoich najbliższych przyjaciół, będąc w swoim wyimaginowanym świecie, razem z Fuyuhiko. Obaj wydają się być w lepszych stosunkach ze sobą, nawet po tym, jak Nagito budzi się ze śpiączki do prawdziwego świata, gdy Kazuichi i Fuyuhiko czekają, aż go przywita, zanim wejdą na pokład i ogólnie wydają się bardziej przyjaźni z nim, a Kazuichi drażni go, pytając jeśli marzył o ładnych dziewczynach. Chociaż Nagito następnie przytula tę dwójkę, sprawiając, że czują się nieswojo.
Fuyuhiko Kuzuryu
Podczas zabójczej szkolnej wycieczki, Fuyuhiko nie lubił Nagito z powodu jego potencjalnie niebezpiecznego zachowania i dziwnego sposobu mówienia, i często współpracował w planach, aby zobaczyć Nagito w ryzach, na przykład gdy Nagito groził wysadzeniem Jabberwock Island.
Jednak Fuyuhiko był również bardzo zmartwiony Nagito, kiedy prawie umarł z powodu choroby rozpaczy. W pewnym momencie, kiedy wciąż był samotnikiem, Fuyuhiko nawet bronił Nagito po tym, jak był związany i nie był obecny, oskarżając innych uczniów o to, że są popapranymi owcami, które natychmiast zwracają się przeciwko swoim „kumplom”, jeśli im się to nie podoba ich (najwyraźniej dlatego, że to zachowanie przypomniało Fuyuhiko o tym, jak ludzie go traktują).
W Super Danganronpa 2.5 Nagito wyobraża sobie Fuyuhiko jako jednego ze swoich najbliższych przyjaciół, przebywając w swoim wyimaginowanym świecie, który rozumie, że bycie okazjonalnym „pełzaniem” jest po prostu taki, jaki jest. Obaj wydają się być ze sobą w lepszych stosunkach, nawet po tym, jak Nagito budzi się ze śpiączki do prawdziwego świata, gdy Fuyuhiko i Kazuichi czekają, aż się z nim przywita, zanim wejdzie na pokład łodzi i ogólnie wydają się z nim przyjaźniejsi. Chociaż Nagito następnie przytula tę dwójkę, sprawiając, że czują się nieswojo.
Teruteru Hanamura
Podczas gdy Nagito stara się szanować superumiejętności, jest całkiem jasne, że nie lubi Teruteru. Na początku szkolnej wycieczki chroni przed nim dziewczyny i każe mu przestać, gdy zachowuje się nieodpowiednio, wyglądając na zirytowanego i niekomfortowego. Wspomina również, że z tego powodu będzie miał oko na Teruteru.
Po pierwszym morderstwie Nagito pomógł Teruteru, wierząc, że może mieć największą nadzieję między obiema stronami. Jednak gdy okazało się to fałszywe, porzucił Teruteru i powiedział mu, żeby się poddał.
W Danganronpa 3 , podczas ich pobytu na Szczyt Nadziei, Teruteru jest bardzo wdzięczny, gdy Nagito dał mu magazyn z Sayaką na okładce. Mimo to, później okazuje się, że Teruteru nie tęskni za nim, gdy go nie ma, tak jak inni uczniowie. Później, gdy Nagito jest nieprzytomny, Teruteru oferuje mu nieść, stwierdzając, że nadal znajduje się w swojej strefie uderzenia (podobno odnosząc się do faktu, że uważa go za atrakcyjnego, podczas gdy jego osobowość nie jest tak atrakcyjna).
Podczas napisów końcowych , gdy klasa jest na plaży, Teruteru jest pokryty ośmiornicami i próbuje ofiarować jedną Nagito, który wydaje się grzecznie odmawiać.
Gundham Tanaka
Gundham wydaje się dziwny nawet dla Nagito, ponieważ nawet on jest zdezorientowany ekscentrycznym zachowaniem drugiego. Podczas Choroby Rozpaczy Gundham stwierdza, że nie miałby nic przeciwko, gdyby Nagito umarł, ale należy zauważyć, że wydaje się również być jedną z niewielu postaci, które rozumieją, że Nagito ma szare morale zamiast czarno-białych.
Sonia Nevermind
Na początku Zabijania Szkolnej Podróży, Nagito był zawsze tym, który chronił Sonię przed molestowaniem seksualnym Teruteru. Pochlebiało mu, kiedy narysowała jego zdjęcie na drzwiach, gdy byli w Funhouse.
Seiko Kimura
Nagito dowiaduje się o Seiko od Teruteru i prosi ją o środek przeczyszczający, którego ma użyć w swoim sekretnym planie powstrzymania egzaminów praktycznych. Okazuje się, że jest dla niej uprzejmy i przyjazny, a ona jest niezwykle szczęśliwa, gdy dowiedziała się, że była dla niego przydatna.
Nieumyślnie Nagito powoduje wyrzucenie Seiko z Akademii Szczytu Nadziei. W wywiadzie dla magazynu stwierdza, że z tego powodu jej talent wcale nie był tak wielki.
Jednak lata później, Nagito zmienia zdanie na jej temat po rozpoznaniu jej lekarstwa, które uratowało życie Kyoko Kirigiri. Szanuje Seiko, ponieważ potrafiła wzbudzić nadzieję podczas gry w zabijanie, nawet po jej śmierci.
Junko Enoshima
Przed Tragedią i podczas swojego zawieszenia Nagito dowiedział się o planie Junko, by rzucić świat w rozpacz. Chcąc ją przetestować, aby zobaczyć, czy jest godna zostania odskocznią dla nadziei, Nagito opracował plan zabicia jej, zanim będzie mogła siać rozpacz. Okazało się, że ma rodzaj jednostronnej rywalizacji z Junko, ponieważ nie interesuje się nim i uważa go za równie nieważnego jak reszta jego klasy.
Po praniu mózgu, aby stać się Superlicealną Rozpaczą, Nagito rozwinął dziwne, sprzeczne uczucia miłości i nienawiści do Junko i zobaczył ją jako swojego zaprzysięgłego wroga. Najprawdopodobniej było to wynikiem prania mózgu Junko i przekonania Nagito, że nadzieja nie może istnieć bez rozpaczy. W Danganronpa Another Episode Nagito opisuje Junko jako kogoś, kogo naprawdę nienawidzi, ale w końcu wyjawia Monaca Towa , że zarówno ją kocha, jak i nienawidzi, i sugeruje, że znał ją bardzo dobrze, a przynajmniej myśli, że tak. Biorąc pod uwagę jego bardzo dziwne uczucia do niej, możliwe, że po prostu fabrykuje i wcale jej tak dobrze nie zna.
Po egzekucji Junko, Nagito odciął jej lewą rękę i położył sobie na swoim miejscu. Wierzy, że zrobił to z powodu swojej nienawiści do niej i kradzieży esencji jej mocy, ale jest to mocno sugerowane, że on, podobnie jak inni członkowie, miał obsesję na jej punkcie. Podczas rozmowy z Izuru, był coraz bardziej poruszony i skonfliktowany, dlaczego to zrobił. Kiedy rozmawiał z nim o AI Junko, Nagito wydawał się być bardzo podekscytowany, widząc ją ponownie, więc może w końcu ją zabić , ponieważ zarówno próbował, jak i nie udało mu się zabić prawdziwej Junko.
Izuru Kamukura
Pomimo tego, że został przez niego postrzelony, Nagito niemal natychmiast przyciąga Izuru, prawdopodobnie dlatego, że może wyczuć swoją tożsamość jako Ostatecznej Nadziei. Kodaka nawet opisał tę scenę jako podobną do pięknego, eleganckiego tańca.
Kiedy spotykają się ponownie na łodzi w kierunku wyspy Jabberwock, nie rozpoznają się nawzajem, ponieważ Izuru kazał Junko wymazać wszystkie wspomnienia klasy o nim. Nagito jest bardzo podekscytowany rozmową z Izuru i cieszy się, gdy odpowiada, uważając go za "niesamowitego". Jednak Izuru traktuje go chłodno i uważa za bardzo nudnego. Nagito pomyślał, że całkiem dobrze się dogadują i nie mógł się doczekać ponownego spotkania z Izuru, pomimo tego, że wydawał się nieco zraniony jego chłodem.
Obaj dołączyli do Superlicealnej Rozpaczy z tego samego powodu: aby zobaczyć ostateczną walkę między nadzieją a rozpaczą.
Co ciekawe, w Super Danganronpa 2.5, Niszczyciel Świata, którego osobowość wydaje się być mocno oparty na Izuru, uśmiecha się lekko podczas rozmowy z Nagito o nadziei.
Usami
Podobnie jak inni uczniowie, Nagito jest zirytowany Usami. Kiedy Usami daje uczniom pasy Usami na początku szkolnej wycieczki, Nagito z początku milczy i dalej się uśmiecha, mimo że wydaje się wyraźnie zirytowany głupimi przedmiotami.
W Ostatnim Martwym Pokoju jest przez nią głównie zirytowany i prosi ją, aby nie wchodziła mu w drogę, chociaż zapyta ją również, co jest nie tak, kiedy płacze. Monomi jest jednym z niewielu, którym zależy na Nagito i wierzy w jego dobrą stronę. Próbuje mu to powiedzieć, ale on ją ignoruje, prawdopodobnie nie uważając jej za osobę, ponieważ jest pozornie powolną pluszową zabawką.
Cytaty
- "Hej...Słyszysz mnie...? Wszystko w porządku? ...Wydajesz się być zdezorientowany. Szczerze, ja też... Nie, wszyscy czują to samo. Jako że, my nagle... zostaliśmy postawieni w tej dziwnej sytuacji. Hej, słuchasz mnie?" (do Hajime Hinaty)
- "Dzięki współpracy wszystkich pod okiem wspaniałego lidera, będziemy w stanie przezwyciężyć każdy problem!"
- "Dla kogoś takiego jak ja, bycie przydatnym dla ciebie i nawet otrzymywać słowa pochwały...sprawiają mi radość." (do Hajime)
- "Po prostu chcę wierzyć w nadzieję, wiesz?"
- "Rozumiesz? Nadzieja jest pozytywną siłą... Wszystko stworzone przez nią jest absolutnym dobrem!"
- "Fakt tego, że jestem żywy, już jest nadzieją!"
- "Moja zdolność jest niczym innym niż posiadanie dobrego szczęścia... Jeżeli to nie jest rezultat wysiłku, to nie może być użyty, aby osiągnąć coś wspaniałego. Z tym lub bez tego, fakt, że jestem nieznaczącą istotą się nie zmieni. Ahah, to jest inne od was wszystkich."
- "Rozpacz jest... jak ja w porównaniu do was wszystkich, czymś niepotrzebnym, trywialnym i bezwartościowym!"
- "Każdy z was posiada zdolności potrzebne, żeby wytworzyć nadzieję... Rozumiecie? Nadzieja, inaczej jest proaktywną siłą i talentem... To absolutne "dobro", które nas pcha do przodu! To dlatego, dopóki istnieje ziarenko nadziei, chętnie zabije osobę... i chętnie zabiję siebie. Od teraz, mój powód do życia jest sama nadzieja!"
- "Mimo wszystko, oboje jesteśmy przyjaciółmi, którzy pragną nadziei!" (do Hajime)
- "Musisz się naprawdę nudzić, skoro rozmawiasz z takim szkodnikiem jak ja..."
- "Hmhmhm... Przez same myślenie o złym szczęściu co na mnie czeka, mam ciarki...!"
- "Nie, mylisz się." (do Hajime przed rozpoczęciem się Rebuttal Showdown)
- "Na tym świecie istnieją dwa typy ludzi: ci, którzy są narodzeni z wartością i inni. Nieważne jak bardzo niscy ludzie będą się starali, nigdy nie będą tacy sami jak ci, narodzeni ze zdolnościami... Mówią, że "wysiłek rodzi sukces"... ale to całkowita nieprawda. Świat nie jest tak uprzejmy."
- "Ultimates stoją razem i górują nad rozpaczą śmierci ich przyjaciół! Ahhh... cóż za wspaniałość...przepiękny widok!"
- "'Bezsensowne'... Żadne inne słowo nie ma w sobie tyle rozpaczy. Ale nie możecie się poddać! Musicie przeć naprzód z nadzieją w swoich sercach i zrobić co w waszej mocy! Jesteście symbolem nadziei, ponieważ możecie powstać i świecić, znowu i znowu!"
- "Osobiście, uważam, że to wielka odwaga, żeby starać się zrozumieć coś, czego nie rozumiesz."
- "Zdecydowanie jesteś kimś, kto posiada nadzieję." (do Hajime)
- "Niestety...jest to siła, która ma tragiczne skutki przez fakt, iż nie mogę nad tym panować." (mówiąc o swoim talencie)
- "Twoje łaskawe zaproszenie sprawia, że chcę płakać... Nie ma mowy, abym mógł odmówić...! (do Hajime)
- "Po prostu chcę czuć się wdzięczny za to dobre szczęście. Chcę być wdzięczny, że jest tu ktoś, kto zwraca uwagę na takiego śmiecia jak ja."
- "Powód, dzięki któremu żyję jest ponieważ zawsze wierzyłem, iż tu istnieje nadzieja... nieważne co."
- "Jeszcze nikt nigdy nie skomplementował mojego wyglądu! Nawet moja własna matka!" (do Mikan Tsumiki)
- "Zatem, Hajime. Staniesz przeciwko mnie?" (do Hajime przed ich Rebuttal Showdown)
- "Hahahahaha! Popełnijmy zbrodnie razem, dzięki czemu rozpacz może narodzić nadzieję!"
- "Proszę, nie zapomnij... Z głębi mojego serca...naprawdę kocham... twoją nadzieję, która śpi wewnątrz ciebie." (do Hajime)
- "Nie powinniśmy wątpić sobie tylko pracować razem."
- "Jestem po stronie absolutnej nadziei, która może przezwyciężyć każdą rozpacz. Wierzę, iż absolutna nadzieja... istnieje w punkcie, gdzie dwie nadzieję się zderzają."
- "Huh? Wydajesz się być zaniepokojona. Zwykłe narzędzie nie panikuje, prawda? (do Peko Pekoyamy)
- "Nawet ta rozpacz... jest drabiną do jasnej, świecącej przyszłości, która nas oczekuje! Im większa drabina, jaśniej możemy świecić... to jest niewątpliwa prawda!"
- "Oh, jestem taki szczęśliwy, że dostaję gęsiej skórki! Wszyscy potrzebują pomocy od takiej szumowiny jak ja!"
- "Nie wszyscy kooperują podczas rozprawy klasowej... ci, którzy kłamią i zakrywają prawdę, także tu będą..."
- "Znaczy, zabicie kogoś w imię rozpaczy, zamiast w imieniu nadziei... nie ma mowy, żebym wybaczył coś takiego."
- "Dalej, przyjmijmy tą całą rozpacz i zmieńmy w nadzieję!"
- "Absolutna nadzieja, która może przebić się przez każdą rozpacz, nigdy nie przegra w takim miejscu!"
- "To nie tylko szczęście... to prawda, że mój talent jest żałosny, ale wciąż jestem Ultimate Szczęściarzem, wiesz?"
- "Aby chronić nadzieję, zrobię wszystko."
- "Nie powinienem się śmiać z Hajime. W głębi serca, ja też zawsze chciałem zostać protagonistą..."
- "Nieważne jak wielka jest rozpacz... nadzieja pod koniec zawsze wygra."
- "Im głębsza i ciemniejsza rozpacz... jaśniejsza i silniejsza nadzieja się z niej rodzi."
- "Nikt nigdy wcześniej nie chwalił mnie za mój wygląd! Nawet własna matka!"
- "haha... Myślicie tylko, że coś jest ze mną nie tak, ponieważ coś jest nie tak z *tobą* "
- "Nie muszę wchodzić do nawiedzanego domu żeby się bać, ponieważ już czuję strach w moim codziennym życiu!"
- "Teraz, gdy jestem na skraju śmierci, w końcu zrozumiałem, czego od początku chciałem: czyjeś miłości"
- "Osobiście jestem rozczarowany. Nadal tu jestem, a wy wszyscy wciąż tu jesteście… nikt nie umarł."
- "Pogodziłem się z faktem, że jestem skromnym, głupim, nieistotnym człowiekiem, który nie może zrobić nic dobrze."
Ciekawostki
- W Free-Time Events Nagito, okazuje się, że zdiagnozowano mu chłoniaka złośliwego w stadium III oraz otępienie czołowo-skroniowe. Wszystko zostało potwierdzone w Danganronpa 3.
- Wydaje się chorować na wariant behawioralny otępienia czołowo-skroniowego (wbFTD), którego symptomy mogą prowadzić do zaburzeń zachowania, utraty umiejętności utrzymywania kontaktów międzyludzkich, nieodpowiednie zachowanie, apatię, ogólne obniżenie napędu, stępienie uczuć i emocji, brak zainteresowania higieną osobistą, zmiana w preferencjach jedzenia, bardzo łatwe popadanie w melancholię, pozbawienie krytycyzmu oraz dystansu. W skrócie, to tłumaczy nieetyczne zachowanie Nagito, a także niestabilność emocjonalną.
- Jego choroba powoduje także zmianę koloru włosów i świstanie w płucach. W Island Mode wspomniano, że ma słabą kondycje, wrażliwą skórę oraz nie lubi biegać. Jego profil postaci opisuje, "chorą, bladą skórę", jak i kolor włosów, który "nie wygląda jakby należał do żywej osoby".
- Gorączka Rozpaczy miała o wiele gorszy efekt u Nagito niż kogokolwiek innego i prawie go zabiła, prawdopodobnie dlatego, że chłopak już był bardzo chory.
- Izuru Kamukura wspomina, że Nagito ma zapach kogoś, kto jest "już skończony", nawiązując do faktu, iż powinien być martwy, lecz dzięki jego szczęściu wciąż żyje.
- Nagito jest przeciwieństwem Makoto, jednak warto wspomnieć, że te dwie postacie nie są ze sobą powiązane (prócz tego, że Makoto dzieli ten sam talent).
- Według oficjalnego artbook Danganronpa 2, pomysł na złą wersje Makoto pojawił się w trzecim projekcie beta wyglądu Nagito. Jak twierdzi Kazutaka Kodaka, jeden z pomysłów, że Nagito jest opierany na nim to, "Makoto, który postawił krok na złej ścieżce". Uważa, że Nagito i Makoto są całkowitym przeciwieństwem siebie, jednak wciąż bardzo podobni.
- Jego imię i nazwisko to anagram dla "Na-e-gi Ma-ko-to da" (苗木誠だ), co znaczy "Jestem Makoto Naegi".
- Sam Monokuma wspomniał kilka razy, że Nagito bardzo przypomina mu o "nim".
- Jednym z hobby Nagito jest czytanie. W głównym wątku, Nagito lubi spędzać swój wolny czas w bibliotece, a później Hajime oraz Chiaki znajdują kilka książek wewnątrz jego domku. W Island Mode, stwierdził, że mógłby spędzać godziny w bibliotece. Tłumaczy, iż dla niego czytanie to najspokojniejszy sposób spędzania czasu, ponieważ wtedy, jego cykl szczęścia na nic nie wpływa. Wspomniano także, że lubi różnorodne książki.
- Podobają mu się nierealistyczne horrory (jak te z duchami i zombie), a nie lubi realistycznych horrorów, np. z serialnymi mordercami oraz niektórych filmów akcji, gdyż przypominają mu o jego przeszłości.
- W Island Mode, Nagito wyraża strach wobec samolotów myśliwskich i prawdopodobnie przez jego traumę z przeszłości boi się latać. Wydaje się panikować oraz niezwykle bać katastrof samolotów, gdyż same myślenie lub mówienie o tym sprawia, iż jest zestresowany. Czuje przerażenie o myśli bycia uwięzionym wewnątrz, bez żadnego wyjścia i czekając na rozbicie się.
- Pomimo tego, w Danganronpa 3 - Side Despair był on widziany w samolocie, który się rozbił. Możliwe, że o wiele bardziej woli samemu podróżować, bo dzięki temu nie ryzykuje życiem innych.
- Wszystkie ubrania posiadały czerwone lub zielone kolory, więc możliwe, że to są jego ulubione kolory.
- Uwielbia karuzelę, ponieważ jest ona spokojna i bezpieczna.
- Lubi słone rzeczy, a nie przepada za słodkimi.
- Bardzo lubi kamyczki i ma nawyk noszenia ich w słoikach, gdyż czarne (ciemność) oraz białe (światło) kamyki przypominają mu o walce pomiędzy nadzieją, a rozpaczą.
- Nagito potrafi dobrze sprzątać, lecz okropnie gotuje.
- W wywiadzie magazynu Otomedii, ukazano, że dzięki jego szczęściu, Nagito, tak często widzi deszcz meteorytów, aż świecące uważa bardziej za utrapienie niż piękną rzecz. Ponoć zdarza się to za każdym razem, kiedy chce poczytać na zewnątrz.
- W tym samym artykule, w jego sekcji pytania i odpowiedzi na Jesień&jedzenie, Nagito używa frazy "tsuntsun", żeby opisać włosy Hajime.
- To drugi raz, kiedy Nagito używa takiego słowa i możliwe, że jest to nawiązanie do Danganronpa 2, gdzie Nagito, który stara się odgadnąć talent Hajime, sugeruje, iż jego tytuł to może być (w niedokładnym tłumaczeniu), "tsuntsun hair". To przetłumaczono jako "Superlicealne Szpiczaste Włosy", co jest dodatkowym żartem, odnośnie do osobowości Hajime.
- Nagito to dobry piosenkarz. Śpiewał trzy piosenki (wykonane przez jego aktorkę głosową, Megumi Ogatę). Przez jego popularność, posiada swój własny mini album.
- Ma swoją własną piosenkę, zwaną Trucizna -gekiyaku-.
- Zettai Kibō Birthday, jedna z dwóch piosenek z albumu jest także endingiem Danganronpy 3 - Side: Despair.
- Inną piosenką jest Zansakura -zanka-.
- Edmond Dantes z serii Fate/GrandOrder przez jego podobny wygląd oraz bycia sługą, często jest porównywany do Nagito.
- W serii jest on jedną ze znanych osób LGBT+
- W jego piątym free-time event, przerywa swoje wyznanie miłości do Hajime. W oryginalnej wersji, używa on silnego słowa japońskiego "aishiteru".
- W oficjalnym drama CD, Nagito stwierdza, że kocha Hajime za to, że spędza z nim czas, nawet po tym, gdy dowiedział się jaką jest osobą.
- W Island Mode, nazywa domek jego i Hajime "gniazdkiem miłości" oraz uważa, że nie przeszkadza mu, jeżeli Hajime chce go zobaczyć nago.
- W piosence zadedykowanej jego postaci, 劇薬 Trucizna, wspomniał swoją dwuznaczną miłość do "niego".
- W Danganronpa 3 - Side: Despair, podoba mu się Izuru Kamukura.
- Jako rezultat zrobienia prania mózgu, kocha on i nienawidzi Junko, lecz te uczucia nie zostały przedstawione w wyraźnie romantyczny czy seksualny sposób.
- Co ciekawe, samookaleczanie się, które w Rozdziale 5 doprowadziło do samobójstwa Nagito, przedstawia detale śmierci z pierwszej gry; Sayaka została dźgnięta, Chihiro związany, Sakura otruta, a Mukuro przebita włóczniami. Możliwe, że jako, iż wiedział o morderstwach, było to zamierzone.